IBNU SIRIN

BIODATA IBNU SIRIN (MUHAMMAD BIN SIRIN)

Kelahiran dan kehidupan

Muhammad bin Sirin dilahirkan pada zaman pemerintahan Khalifah Othman bin Affan r.a. Bapa beliau (Sirin) adalah merupakan seorang hamba yang dimiliki oleh Anas bin Malik seorang sahabat yang sangat terhormat, sebagai habuan di atas kemenangan pertempuran (Ain At-Tamr) iaitu nama sebuah negeri yang terletak di sebelah barat bandar Kufah yang berjaya dibuka oleh Khalid bin Al-Walid pada zaman pemerintahan Khalifah Abu Bakar As-Siddiq r.a. Kemudian dia dimerdekakan semula oleh Anas.

Ibu beliau yang bernama Safiah adalah merupakan hamba perempuan kepada Abu Bakar As-Siddiq r.a. yang akhirnya dia juga turut dimerdekakan. Bapa dan ibu beliau terkenal sebagai orang yang soleh dan memiliki budi pekerti yang baik.

Kehidupan menuntut ilmu

Ibnu Sirin dibesarkan di dalam sebuah keluarga yang dikelilingi dengan sifat-sifat takwa dan warak. Beliau sempat bergaul dengan sebilangan besar para sahabat r.a. seperti:
* Zaid bin Thabit.
* Imran bin Al-Husain.
* Anas bin Malik.
* Abu Hurairah.
* Abdullah bin Az-Zubair.
* Abdullah bin Abbas.
* Abdullah bin Umar.

Muhammad bin Sirin menemui para sahabat tersebut di mana beliau menimba ilmu, ilmu fekah dan meriwayatkan hadis Rasulullah SAW daripada mereka.

Kemasyhuran

Muhammad bin Sirin telah terkenal, nama baik beliau telah tersebar, kemasyhuran beliau mendapat sanjungan di seluruh negara dan beliau juga dikenali sebagai seorang yang alim serta warak.

Beliau mempunyai pelbagai cerita yang terkenal sebagaimana yang pernah berlaku bersama dengan pemerintah kerajaan Bani Umaiyyah di mana beliau mampu menyampaikan kebenaran secara terbuka serta dapat memberi nasihat ikhlas kerana Allah dan Rasul-Nya.

Pernah suatu ketika beliau ditanya oleh Umar bin Hubairah gabenor kerajaan Bani Umaiyyah ke Iraq, “Bagaimanakah keadaan penduduk bandar kamu ketika kamu meninggalkan mereka wahai Abu Bakar (nama panggilan kepada Ibnu Sirin)?”

Lalu Muhammad bin Sirin menjawab, “Aku meninggalkan mereka pada masa kezaliman berlaku secara berleluasa sedangkan kamu tidak menghiraukannya.” Lantas anak saudara beliau menyinggung beliau dengan menggunakan bahunya. Selepas itu beliau menoleh kepada anak saudaranya dengan berkata, “Bukan kamu yang ditanya tetapi aku yang ditanya. Perkara tersebut adalah merupakan suatu penyaksian dan sesiapa yang menyembunyikannya dia akan berdosa.”

Setelah itu Ibnu Hubairah menghulurkan sesuatu pemberian kepada beliau tetapi beliau menolak. Kemudian anak saudara beliau menegur tindakan beliau dengan berkata, “Kenapa kamu tidak mahu menerima pemberian daripada gabenor?”

Beliau menjawab, “Dia memberikan kepada aku kerana dia menganggap aku seorang yang baik, jadi sekiranya aku memang tergolong dari kalangan orang yang baik, tidak sepatutnya aku menerima pemberian tersebut tetapi jika sebaliknya, lebih baik lagi aku tidak menerimanya.”